Δημοσιεύτηκε στις 11/06 στην εφημερίδα, "Ο κόσμος του Επενδυτή"Του Αντώνη Κεραμιδά*
Με το «καλημέρα» της ανάληψης των καθηκόντων της η σημερινή ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, μας έθεσε ως πρώτη προτεραιότητα για την εύρυθμη λειτουργία του κράτους την άμεση εφαρμογή της αξιοκρατικής επιλογής του ανθρώπινου δυναμικού που θα στελεχώσει το Υπουργείο. Στο πλαίσιο αυτής της «επιλογής» δεν δίστασε να καταργήσει έναν πρόσφατο νόμο (3687/2008), ένα βασικό άρθρο του οποίου περιλάμβανε μια ρύθμιση που εξασφάλιζε τον μόνιμο διορισμό μιας κατηγορίας εκπαιδευτικών. Στην πλειοψηφία τους, αυτοί ήταν γυμναστές, που είχαν συμπληρώσει 30 μήνες προϋπηρεσίας μέχρι τις 30-06-2008. Ο συγκεκριμένος νόμος έδινε το δικαίωμα στον κάθε γυμναστή να προγραμματίσει τη ζωή του με βάση το βέβαιο χρονοδιάγραμμα διορισμού του. Και αυτό διότι ο καθένας γνώριζε την ακριβή θέση του μέσα στον πίνακα κατάταξης μέχρι το καταληκτικό έτος 2013.
Η κίνηση αυτή του Υπουργείου κατέδειξε ακριβώς το αντίθετο από αυτό που υποτίθεται ότι θέλει να εφαρμόσει. Η έννοια της αξιοκρατίας και της καταλληλότητας του ανθρώπινου εκπαιδευτικού δυναμικού «περικλειόταν» ακριβώς μέσα στον νόμο που κατάργησε. Οι 30 μήνες συνεισφοράς του εκπαιδευτικού στο δημόσιο σχολείο αποτελούσε δικλίδα ασφαλείας για ποιοτική αναβάθμιση και πρόοδο, ενώ ήταν και ο βασικός λόγος που παρόμοιες ρυθμίσεις εφαρμόζονταν στο παρελθόν.
Ο καταργηθείς νόμος είχε παράλληλα και κοινωνική κατεύθυνση λόγω της ηλικίας των συγκεκριμένων εκπαιδευτικών. Στη σύγχρονη κοινωνία, η πολυετής εμπειρία ενός ανθρώπου σε μια επιχείρηση ή έναν οργανισμό όπως είναι το Υπουργείο Παιδείας, αποτελεί το πρωτεύον κριτήριο στο πλαίσιο της εύρεσης και επιλογής ανθρώπινου δυναμικού. Και αυτό, προκειμένου να αποφεύγονται ανεύθυνοι εκπαιδευτικοί πειραματισμοί σε κοινωνίες που αναζητούν την πρόοδο και χρησιμοποιούν συνθήματα όπως: «πρώτα ο μαθητής». Στη ρύθμιση αυτή περιλαμβάνονταν καθηγητές με εξαιρετική παρουσία στη δημόσια εκπαίδευση, οι όποιοι εκμεταλλεύτηκαν την πλούσια εμπειρία τους από τον αγωνιστικό αθλητισμό και γαλούχησαν άριστα σημαντικό αριθμό μαθητικού δυναμικού.
Η κατάργηση του νόμου βεβαίως αναδεικνύει και μια αντικοινωνική συμπεριφορά προς αυτούς τους ανθρώπους που σχεδίασαν το μέλλον και τη ζωή τους με βάση έναν νόμο μέσω του οποίου είχε ήδη διοριστεί το 74% (774 από τους αρχικά 1.054 εκπαιδευτικούς) του πίνακα. Οι εκπαιδευτικοί αυτοί ήταν στη πλειοψηφία τους πάνω από 40 ετών και με πτυχία 20 χρόνων. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που το 1995 είδαν με την εφαρμογή του Α.Σ.Ε.Π. να τους «τραβάνε το χαλί κάτω από τα πόδια» λίγο πριν διοριστούν στην εκπαίδευση μέσω της επετηρίδας και κινδυνεύουν τώρα για δεύτερη φορά να γίνουν θύματα στον βωμό της ιδέας και του αγαθού για την οποία εργάζονται και προσφέρουν χρόνια τώρα ως εκπαιδευτικοί.
Καταλήξαμε λοιπόν το 2010/11, το υπουργείο να διορίσει μόνον 14 «30μηνίτες» με βάση πλέον το νέο νόμο και τις υποτιθέμενες «πραγματικές ανάγκες» για τη νέα σχολική χρονιά. Φυσικά, οι φετινές 285 αναπληρώσεις πλήρους ωραρίου, οι χιλιάδες κενές ώρες στα δημοτικά σχολεία και άλλες που καλύπτονταν από δασκάλους αποδεικνύουν ότι εκπαιδευτικές ανάγκες όχι μόνο υπήρχαν, αλλά και συνεχίζουν να υπάρχουν.
Η εξ ολοκλήρου απορρόφηση των 280 εναπομεινάντων γυμναστών στον πίνακα του «30μήνου» πριν την δημιουργία του νέου πίνακα κατάταξης και εφαρμογής του νέου νόμου είναι όχι μόνο ηθικά δίκαιη για τους εκπαιδευτικούς αλλά και νομικά, ουσιαστικά και οικονομικά η μόνη ορθή λύση για το Υπουργείο.
*Καθηγητής Φυσικής Αγωγής, Μ.Β.Α.
